397۔ ننگے پنڈے چاننی گئی بگانے پنڈ

تبصرہ بھیجیں جون 30, 2016جون 30, 2016 237 مناظر 0 پسندیدہ 0 ناپسند

اشکوں
کے چراغ ایڈیشن 2011 صفحہ575۔576

ننگے
پنڈے چاننی گئی بگانے پنڈ

عاشق
ُبھکھّے سوں گئے رات پرانے پنڈ

کِکّر
دے گل لگ کے آکھے جنڈ کریر

کلّم
کلّے رہ گئے اسیں نمانے پنڈ

ہولی
ہولی شہر نے مٹی لئی خرید

وِکدے
وکدے وک گئے آنے آنے پنڈ

منڈیاں
کُڑیاں پالئے بنگلے شہر لہور

ماں
پیو موت اُڈیکدے نِمُّو جھانے پنڈ

ناں
کوئی آنڈھ گوانڈھ اے تے نہ کوئی سجّن ساق

توں
وسنیک ایں شہر دا توں کی جانے پنڈ

پنڈوں
آوے پیار دی نِمّی نِمّی وا

وسدیاں
رہن حویلیاں تے موجاں مانے پنڈ

سرگھی
ویلے جاگدے ربوے دے وسنیک

لوکاں
بھانے شہر اے تے ساڈے بھانے پنڈ

نِگھّی،
نرم، نویکلی پنڈاں دی پرتیت

سفنے
دے وچ جاوڑاں آنے بہانے پنڈ

کچےّ
پکّے شہر دی وِنگی ٹیڈھی سوچ

ویندیاں
ویندیاں آوڑی زور تگھانے پنڈ

تینوں
ٹھرک پلاٹ دا، سانوں ویل زمین

تیری
روزی شہر وچ تے ساڈے دانے پنڈ

کندھاں
دے گل لگ کے کوٹھے دیسی ڈھا

جے
مضطرؔ نوں لے گیؤں اج پرانے پنڈ

چوہدری محمد علی مضطرؔعارفی

http://urdu.goldenpoems.com/